“Open data en content kunnen vrij worden gebruikt, aangepast en gedeeld door iedereen voor elk doel”

De Open Source Definition, beheerd door het Open Source Initiative, stelt de tien criteria vast waaraan softwarelicenties moeten voldoen om als ‘Open Source’ te worden bestempeld. De definitie garandeert niet alleen toegang tot de broncode, maar vereist ook dat de software vrij herdistribueerd mag worden, dat afgeleide werken zijn toegestaan onder dezelfde voorwaarden, en dat er geen discriminatie plaatsvindt tegen personen, groepen of toepassingsgebieden. Dit document is de standaard voor wat juridisch en technisch als open source software geldt en voorkomt verwatering van het begrip door commerciële partijen.

De Openbare Licentie van de Europese Unie (EUPL) is de eerste meertalige (23 EU-talen) Open Source Software (OSS) licentie, ontwikkeld door de Europese Commissie om software die door overheidsinstellingen wordt ontwikkeld, breed te verspreiden en interoperabiliteit in Europa te bevorderen. De EUPL is een copyleft-licentie, wat betekent dat verbeteringen en afgeleide werken ook onder de EUPL moeten worden vrijgegeven, en staat in het teken van de democratische principes van burgerschap, transparantie, verantwoording en samenwerking in de digitale commons, zoals beargumenteerd in de discussienota. Door het gebruik van de EUPL wordt de publieke controle over kritieke software en digitale infrastructuur gewaarborgd, waardoor afhankelijkheid van één leverancier wordt vermeden en de mogelijkheid tot gezamenlijke innovatie door de overheid en het publiek wordt gefaciliteerd, wat essentieel is voor een veerkrachtige en interoperabele digitale overheid.

De Standaard voor Publieke Code is een set criteria ontwikkeld door de Foundation for Public Code, en in Nederland gepromoot door Code for NL, om publieke organisaties te begeleiden bij het succesvol ontwikkelen van open source software. De standaard dient als een kwaliteitsmodel voor software die met publiek geld is ontwikkeld, met als doel codebases te creëren die herbruikbaar, onderhoudbaar en open zijn voor samenwerking tussen verschillende overheden. Het document bevat concrete richtlijnen voor beleidsmakers, managers en ontwikkelaars, variërend van technische vereisten zoals versiebeheer en continue testing tot procesmatige aspecten zoals het actief verwelkomen van bijdragers en het bundelen van beleid met de broncode. Door te voldoen aan deze standaard kunnen overheden “publieke code” leveren die daadwerkelijk betrouwbaar is en breed kan worden ingezet en doorontwikkeld door andere publieke instellingen, wat leidt tot een duurzamere en transparantere digitale overheid.